چگونه دولت می تواند به مهاجران دائم برای پیدا کردن کار و کسب درآمد خوب کمک کند؟
در چند ماه گذشته، پوشش رسانه ای کانادا به طور قابل توجهی بر افزایش چشمگیر مهاجران "موقت" یعنی، مقیمان غیر دائم (NPR) که شامل دانشجویان بین المللی و خارجیانی است که با ویزای کارهای مختلف در اینجا حضور دارند و تأثیر آنها بر بازار اجاره مسکن و خدمات دولتی تمرکز کرده است. اما ارتباط بین NPRها و عملکرد بازار کار مهاجران دائم چیست؟

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: دولت ترودو قصد دارد نیروی کار کانادا را تقویت کند و اقتصاد را از طریق سطوح بالای مهاجرت دائم که در اواسط دهه به 500000 نفر در سال می رسد، افزایش دهد. کمتر از یک دهه پیش، مهاجرت دائم به سختی به نصف هدف دولت برای سال 2025 می رسید.
با این حال، استراتژی اتاوا برای استفاده از مهاجرت برای پیشبرد رشد کلی اقتصاد تا حد زیادی به عملکرد مهاجران دائم جدید در بازار کار بستگی دارد. به عبارت دیگر، توانایی آنها برای یافتن شغل و کسب درآمد مناسب بسیار مهم است. برای دستیابی به این هدف، افزایش تعداد NPRها، گروه متقاضیان بالقوه برای اقامت دائم را که دارای سابقه کار یا آموزش تحصیلی در کانادا هستند، گسترش میدهد. طبق مطالعه اخیر منتشر شده توسط مؤسسه فریزر، این متقاضیان در مقایسه با متقاضیانی که فاقد تجربه و آموزش هستند، به احتمال زیاد سهم بیشتری در رشد اقتصادی کانادا خواهند داشت. به عبارت دیگر، به احتمال زیاد NPRها نسبت به مهاجرانی که هرگز NPR نبودهاند، به مهاجران دائمی پربارتر تبدیل خواهند شد.
علاوه بر ارتباط بین NPRها و عملکرد بازار کار مهاجران دائم آینده، حجم قابل توجهی از تحقیقات بر اهمیت تسلط به یکی از زبانهای رسمی کانادا برای نتایج بازار کار مهاجران تأکید میکند. برای دستیابی به این هدف، فرآیند انتخاب برای اقامت دائم باید نسبت به وضعیت فعلی، وزن بیشتری به مهارتهای زبان انگلیسی یا فرانسه بدهد.
همچنین، دولت می تواند از متقاضیان اقامت دائم بخواهد برای پذیرش از طریق مهاجرت اقتصادی، حداقل سطح مهارت زبان را ارائه دهند و به طور مرتبط، دولت می تواند بودجه آموزش زبان و سایر خدمات پس از ورود را برای مهاجران دائم جدید که بسیاری از آنها برای سازگاری با زندگی در کانادا تلاش می کنند، افزایش دهد.
تحقیقات همچنین نشان میدهد که مهاجران جوانتر به طور کلی نتایج بهتری در بازار کار نسبت به مهاجران مسنتر کسب میکنند، که این امر نشان میدهد دولت باید در فرآیند انتخاب اقامت دائم، وزن بیشتری به سن متقاضی بدهد.
دولتها همچنین میتوانند مجوزهای حرفهای و سایر محدودیتهایی را که مانع از کار مهاجران با تحصیلات و آموزشهای تقریباً معادل همتایان کاناداییشان در زمینههایی مانند مهندسی و مراقبتهای بهداشتی میشود، کاهش دهند. صدور مجوز و گواهینامههای حرفهای و شغلی بر عهدهی دولتهای استانی است و برخی از استانها در حال برداشتن گامهایی برای کاهش موانع غیر ضروری برای ورود به مشاغل هستند. با این حال، برای رفع این نوع موانع برای موفقیت مهاجران در بازار کار، اقدامات بیشتری باید انجام شود.
در نهایت، دولت فدرال اخیراً مجموعه تغییرات بالقوه مهمی را در معیارهای مورد استفاده برای انتخاب اقامت دائم تحت سیستم «ورود سریع» اعلام کرد، که روند درخواست اقامت دائم را برای کارگران ماهر تسهیل میکند. این تغییرات به کانادا اجازه میدهد تا برای ساکنان بالقوه با مهارتها و آموزشهای خاص، دعوتنامه صادر کند. در حالی که برای ارزیابی تأثیرات این تغییر سیاست زود است، اما ممکن است ریسکی در اولویت دادن به متقاضیان با مهارتهای بسیار خاص در تقاضای فعلی وجود داشته باشد، در حالی که لزوماً شاخصهای کلیتر «سرمایه انسانی» مانند تحصیلات رسمی و توانایی زبان را کماهمیت جلوه دهد.
نیروی کاری که از سطوح بالای سرمایه انسانی عمومی (به جای مهارتهای شغلی خاصتر) برخوردار باشد، ممکن است برای انجام بازآموزی و آموزش مجدد مداوم که میتواند به کارگران در تطابق با تغییرات فناوری و شرایط و رویههای محیط کار کمک کند، توانمندتر باشد.
به عبارت ساده، دولت فدرال و دولتهای سراسر کانادا میتوانند برای بهبود چشمانداز مهاجران دائم و مشارکت آنها در اقتصاد کانادا، اقدامات بیشتری انجام دهند.
منبع: fraserinstitute.org