وزرای مهاجرت کانادا برنامه ریزیهای زیادی را برای دوران پسا کرونا ویروس طرح ریزی نموده اند - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: جمعه گذشته، 24 جولای، وزرای مسئول مهاجرت به صورت آنلاین با هم ملاقات کردند تا در مورد تأثیر ویروس کرونا بر سیستم مهاجرت کانادا بحث کنند.

کانادا ده ایالت و سه قلمرو دارد. هر ایالت و سرزمینی غیر از Nunavut، توافق دوجانبه ای را با دولت فدرال منعقد نموده اند. این توافق نامه های دو جانبه، کلیه ایالات و مناطق مختلف انها را قادر می سازند تا برنامه های مهاجرتی مناسبی را برای استقبال از مهاجرانی با درامدهای متوسط طراحی کنند.

علاوه بر این توافق نامه ها، دولت جلسات منظمی مانند همین جلسه اخیر را برای بحث در مورد مسائل روز مهاجرت و برنامه ریزی برای آینده پساکرونا ترتیب میدهد. روز جمعه، وزرا توافق کردند که باید "سیستم مهاجرت قوی" ای را طرحریزی نمایند.

همکاری فدرالی ایالتی در زمینه مهاجرت

بخش 95 قانون اساسی سال 1867، مهاجرت را به عنوان یک همکاری مشترک فدرال - ایالتی تعریف کرده که تحت قانون فدرال انجام میشود.

مهاجرت بر اساس صلاحیت مشترک، به دلیل اهمیت آن در حمایت از رشد اقتصادی و امنیت چهار ایالت اول این کشور یعنی ایالات نیوبرانزویک، نوا اسکوشیا، کبک و انتاریو، از زمان تأسیس کانادا به عنوان حوزه مهمی تعریف گردیده است.

در سالهای اولیه پس از کنفدراسیون، دولت فدرال و ایالات با یکدیگر دیدار کردند تا در مورد چگونگی جذب مهاجران بیشتر به کانادا بحث کنند.

در حقیقت، اولین کنفرانس فدرالی- ایالتی در رابطه با مهاجرت در سال 1868 برگزار شد و سال بعد، دولت فدرال اولین قانون مهاجرت کانادا را در سال 1869 تصویب نمود. امروز، قانون اصلی مهاجرت کانادا، قانون حمایت از مهاجران و پناهندگان (IRPA) است. . در طی قرن پس از آن با مدیریت مکانی اعمال شده توسط دولت فدرال، دخالت ایالتی در عرصه مهاجرت کاهش یافت. لکن این امر در اواخر دهه 1960 تغییر کرد، زمانی که کبک، خواهان خودمختاری بیشتر شد و توانست تعداد بیشتری از مهاجران فرانسه زبان را بپذیرد. در دهه 1990، بقیه ایالات و سرزمین های کانادا نیز بیشتر از پیش از مهاجران استقبال نمودند تا بتوانند با توجه به پیر شدن جمعیت و نرخ زاد و ولد پایینشان، از مهاجران برای تأمین نیازهای بازار کار خود استفاده کنند. این امر منجر به راه اندازی برنامه گزینش استانی (PNP)  شد.

از سال 2003، وزرای مسئول مهاجرت هر سال با یکدیگر دیدار میکنند. آنها  در دور یک میز کنار هم می نشینند  تا پس از یک بحث طولانی چندساعته سیاست مهاجرت را تعیین نمایند. این جلسات با توجه به اختیارات ارائه شده و با توجه به قانون اساسی و استقبال دولت از مهاجران بیشتر، درحال بیشتر و بیشتر شدن هستند

آنچه وزیران در رابطه با آن گفتگو می کنند

 وزرا علاوه بر بحث در مورد تأثیر همه گیر ویروس کرونا بر سیستم مهاجرت، در مورد برنامه ریزی در رابطه با سطوح مهاجرت و مهاجرت اقتصادی منطقه ای بحث مینمایند. آنها یک برنامه استراتژیک فدرالی استانی-را برای مهاجرت در طی سالهای 2020-2023   در نظر گرفته اند که اولویت های مهاجرتی در طی این دوره را مشخص می کند. در این استراتژی  از دانشجویان بین المللی به عنوان عوامل اصلی رشد اقتصادی و جمعیتی نام برده شده، که برای بهبود اقتصادی و موفقیت درازمدت کانادا بسیار مهم هستند

. اگرچه محدودیت های فعلی سفر در کوتاهمدت بر توانایی کانادا در پذیرش مهاجران جدید تأثیر می گذارد، اما تلاشهای دولت  برای افزایش سطح مهاجرت در بلندمدت بی تاثیر نیست. کانادا هنوز در چندین بخش با کمبود نیروی کار روبرو است و همزمان با پایین بودن نرخ زاد و ولد با سالخوردگی جمعیت نیز روبرو میباشد. مهاجرت برای اطمینان از اینکه کانادا رشد مثبت جمعیت را حفظ کرده و خلا  های موجود در بازار کار را پر می کند بسیار مهم می باشند.

علاوه براین وزرا توافق کردند تا برای طرحریزی یک برنامه جدید همکاری خود را با کاندیدهای  شهرداری ادامه دهند، زیرا کانادا هنوز برای جذب مهاجرین به شهرهای کوچکتر تلاش می کند.  PNP نمونه ای از برنامه های مهاجرت متناسب با نیازهای مناطق خاص کانادا است. علاوه بر این کانادا طرحهای مهاجرتی فدرالی را ارائه نموده که مشکلات منطقه ای و محلی بازار کار را هدف قرار داده اند، مانند طرح مهاجرتی آتلانتیک، و طرح مهاجرت به مناطق روستایی و شمالی.

یکی از نمایندگان مجمع وزرا در این خصوص به CIC News گفته است که تاریخ جلسه بعدی هنوز مشخص نیست، با این حال، بر طبق روال گذشته، جلسه بعدی احتمالاً در پاییز برگزار می شود. احتمالا این جلسه اندکی قبل از اعلام گروههای مهاجرتی جدید در سالهای 2021-2023 برگزار خواهد شد

چرا این جلسات برای مهاجران حائز اهمیت هستند

 جلسات مکرر بین دو بخش دولت به خوبی نشان میدهند که چرا کانادا چنین سیستم مهاجرتی قوی و موفقی دارد. از سال  1867 تا کنون، کانادا کشوری با تنوع فراوان است که شرایط اقتصادی و اجتماعی ان در هر ایات متفاوت میباشد. گنجاندن چشم اندازهای مختلف مهاجران در سیستم مهاجرتی، کانادا را قادر ساخته تا از مهاجرت به بهترین نحو ممکن استفاده نماید . وزیر مهاجرت، مندیچینو در تمام مدت شیوع بیماری کرونا بر تعهد دولت فدرال برای استقبال از استعدادهای جهانی از اقصی نقاط جهان تأکید کرده است. اقدامات دولت فدرال و ایالتهای کانادا بسیار مفصلتر از آن هستند که در کلمات گنجانیده شوند.  در طول پاندمیک، هر دو بخش دولت از طریق  اکسپرس انتری، قرعه کشی PNP (در جزیره پرنس ادوارد، نوا اسکوشیا، انتاریو، منیتوبا، ساسکاچوان، آلبرتا و بریتیش کلمبیا) و همچنین از طریق سیستم کبک به جذب مهاجران ادامه داده اند.

در جلسه بعدی بین وزرا، آنها باید به ارزیابی این موضوع بپردازند که چگونه این پاندمیک بر روی سیستم مهاجرت در سال 2021 و بعد از آن تأثیر خواهد گذاشت. در حال حاضر اینده مهاجرت به دلیل همه گیری ویروس کرونا کاملا نامشخص است. آنچه واضح است، این است که همهگیری بیماری کرونا تأثیر منفی ای بر تمایل دولت های فدرال و ایالتی برای حفظ سیستم مهاجرت باز و ازاد کانادا نداشته است. "ترور هولدر"، رئیس مجمع وزرا در این خصوص  به یکی از رسانه های خبری گفت اگرچه به دلیل COVID-19 در سال جاری اختلالاتی در سیستم مهاجرت به وجود آمد، اما اکنون زمان آن فرا رسیده که بیش از هر زمان دیگری برای جذب، استقبال و حفظ کانادایی های جدید با یکدیگر همکاری کنیم."

هولدر، که همچنین وزیر امور مهاجرت در Brunswick نیز هست، افزود که "ما با کمک یکدیگر، می توانیم به کشوری مرفه تر از قبل تبدیل شویم تا تازه واردان و خانواده های آنها بتوانند در جامعه ما مستقر شده و با همکاری و مشارکت به موفقیت دست پیدا کنند