غاری با کریستال های از جنس سلنیت در مکزیک - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: در سال 1910، در معدن نائیکا در مکزیک غار عجیبی کشف شد که شبیه غار شمشیرها بود. این غار یک راهروی 80 متری دارد که پر از کریستال های سلنیتی است که مقداری برخی از آنها حتی به 2 متر هم می رسد. این غار که 120 متر در زیر زمین واقع شده است به روی کاوشگران و در نهایت به روی گردشگران باز شد و به خاطر همین خیلی از این کریستال های زیبا از بین رفتند.

17 سال پیش دو برادر که در حال کار بر روی معدنی در یک تونل زیرزمینی در عمق 300 متری بودن به طور اتفاقی غار را کشف کردند. این معدنکاران با مته دالانی را در گسل نایکا حفر می کردند و نگران آن بودند که با این کار آب وارد معدن بگردد. پایین تر از معدن نایکا غار شگفت انگیز بلور قرار گرفته است. غاری که در تخیلات آدمی هم نمی گنجد. ارتفاع بلورهای آن گاهی به 12 متر هم می رسد و بعضی از آن ها هم4 متر قطر دارند و وزنشان بیش از 55 تن است.

وارد شدن به غار بدون تجهیزات ایمنی بسیار خطرناک است به نحوی که تنها 10 دقیقه امکان زنده ماندن انسان ها وجود دارد. درون این غار شگفت انگیز دمای هوا داغ و سوزان است. همواره دمای آن 59 درجه سانتی گراد است و رطوبت آن هم بیش از 90% است. در واقع عواملی موجب تشکیل بلورها می شوند موجب شده اند که محیط غار برای انسان ها بسیار خطر آفرین باشد.

در حال حاضر این غار در آب فرو رفته است که برای بلورهای آن خبر بسیار خوبی است. چرا که قرار گرفتن در مجاورت هوا موجب تخریب آن ها می شد. برای سال های متمادی کارخانه معدن آب را با پمپ از غار خارج می کرد تا دانشمندان بتوانند درباره شکل گیری و خاصیت های این بلورهای غول پیکر مطالعه نمایند و مستنداتی را درباره آن ها گردآوری نمایند.

چگونه بلورهای غار تا این میزان بزرگ شدند؟

غار در بالای محفظه ای از ماگماهای زیر زمین قرار گرفته است که موجب می گردد آب های زیر زمینی بسیار داغ شوند و با مواد معدنی که در آن حل می شوند به اشباع برسند. غار مملو از آب های اشباع شده با مواد معدنی می گردد که این امر در کنار دمای پایدار درون محفظه باعث ایجاد شرایط ایده آل برای رشد بلور می گردد تا جایی که رکورد بزرگ ترین بلورهای دنیا را متعلق به خود می نمایند.

نشر آرام اکسیژن از آب سطحی خنک با تراکم پایین به آب زمینی گرم با تراکم بالا بوده است. طی این مدت دمای آب در حدود 50 درجه سانتی گراد ثابت مانده است. این شرایط منجر به رشد کریستال ها شده است و این فرایند تا زمانی که معدنچیان وارد غار شدند، ادامه یافت. در مجاور غار بلور غارهای دیگری هم قرار دارند که درونشان بلورهای کریستالی شکل می گیرد، اما ابعاد بلورهای تشکیل شده در آن ها به هیچ وجه قابل قیاس با بلورهای این غار نیست.

در واقع میلیون ها سال قبل، فعالیت های آتشفشانی، کوه را پر از انیدریت (سنگ گچ های بدون آب) کرد. ماگماها در نهایت سرد شدند و با حل شدن انیدریت ها در آب های غار این کریستال های بزرگ شکل گرفتند. در واقع این کریستال ها حدود 500 هزار سال قبل از ماگماهای زیرزمینی که در زیر غار هستند به وجود آمدند این ماگماها باعث شدند دمای آب همواره 50 درجه سانتی گراد و آب پر از مواد معدنی باشد این شرایط باعث شده که این کریستال ها رشد باورنکردنی ای داشته باشند.

کریستال های از جنس سلنیت

مطالعات زیادی که بر روی کریستال ها انجام شد چیز بسیار عجیبی از نحوه تشکیل آن ها را بیان نکرد. دانشمندان تنها توانسته اند بگویند که کریستال های غار بلور وجه اشتراک زیادی با غارهای ایتالیا و اسپانیا دارند و بعلاوه غاری که در نزدیکی آتشفشان کامچاتکا در روسیه قرار گرفته است. تمامی این محیط ها دمایی بالا بین 30 تا 50 درجه سانتی گراد دارند و رطوبتشان هم به بیش از 90 درصد می رسد. مطالعات میکروبیولوژیک روی اجزای مایع، وجود مواد میکرو ارگانسیم را در مواد محلول اصلی که کریستال ها درآن رشد یافته اند، نشان داد. کریستال ها خود از جنس سلنیت که گچ متبلور شده است، می باشند.

چرا بلورهایی از جنس سلنیت برای دانشمندان مهم هستند؟

محققان و دانشمندان از سال 2001 پیوسته در حال کاووش و تحقیق درباره غار بلور بوده اند و این امر حتی بعد از غرق آب کردن مجدد غار در سال 2017 هم ادامه دارد. با استفاده از معین سن اورانیومی آن ها عمر کریستال های غار را چیزی حدود 500000 سال تخمین می زنند. اخیرا دکتر پنلوپه Dr.Penelope اختر زیست شناس اهل بوستون توانست میکروب هایی که درون کریستال ایزوله شده بودند را کشف و بازیابی کند.

این کشف بسیار بزرگی است. میکروب ها حد اقل 10000 سال عمر و شاید حدود 50000 سال عمر داشته باشند. این دانشمند اهل بوستون گفته است که قبلا هم افراد دیگری پیروز به کشف موجوات قدیمی که هنوز زنده بودند شده بودند اما این میکروب ها بسیار خاص هستند. (چرا که آن ها حتی نزدیک به دیتابیس های ژنتیکی که تا به حال کشف شده هم نیستند)

قطعا مطالعات بیشتر بسیار جالب خواهد بود. آن ها سعی می نمایند تا درباره این میکروب های خاص که توانسته اند در چنین شرایط سختی زنده بمانند بیشتر بدانند. برای ناسا این شرایط می تواند شبیه ساز محیطی باشد که سایر سیاره ها ممکن است دارا باشند. در واقع غار به ما اطلاعاتی می دهد که چگونه موجودات خاص می توانند در زیر زمین و در نبود نور خورشید به زندگی خود ادامه دهند. بسیاری از دانشمندان بر این باورند که اگر زندگی در سیارات دیگر وجود داشته باشد، مانند شرایط و محیط نایکا این زندگی در زیر زمین جریان خواهد داشت.

نکته مهم

نکته خیلی عجیب این است که رشد این کریستال ها هیچ وقت تمامی ندارد و اگر شرایط فراهم باشد به رشدشان ادامه می دهند. در این غار دمای هوا 50 درجه سانتی گراد است و رطوبت بالای 90 درصد باعث می گردد که احساسی مثل دمای 150 درجه داشته باشیم! با این شرایط برای بدن غیر ممکن است که بتواند خودش را خنک کند. به علت این شرایط طاقت فرسا دانشمندان و محققان برای ورود به این غار باید لباس های خنک کننده مخصوصی بپوشند و بیشتر از 30 تا 45 دقیقه نمی توانند در داخل غار دوام بیاورند.

در حال حاضر امکان بازدید از غار برای عموم به هیچ وجه وجود ندارد و ادامه عملیات این کارخانه معدن هم متوقف شده است و تنها افرادی که بر روی پروژه های علمی فعالیت می نمایند می توانند با استفاده از لباس های خاص وارد غار شوند. حتی با پوشیدن این لباس های خاص و سیستم خنک نماینده مخصوص هم نمی توان بیش از 45 دقیقه در غار دوام آورد و حتما باید پس از سپری کردن این زمان به سرعت از غار خارج شد. اگرچه غار بسته شده است اما میتوان بلورهای آن را مشاهده کرد. در حال حاضر یکی از بلورهای بزرگ از نایک به گالری آسترو شهر نیویورک برده شده است تا عموم مردم بتوانند این شگفای ها را ببینند.