دیدار از ساختمان های مشهور هاوانا کوبا - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: وقتی که کوبا، اندکی پس از تبدیل شدن به یک کشور، استقلال خود از اسپانیا را به دست آورد، آماده بازسازی به عنوان کشوری مدرن شد. ساختمان های باشکوه در دهه های اول قرن بیستم در هاوانا سر از زمین برآوردند و خانه ادارات دموکراتیک تازه، مراکز تجاری پیروز، خانواده ها و اماکن تفریحی شدند. این ساختمان ها علاوه بر نقش کاربردی خود، حامل پیامی به جهان در خصوص پیروزیت و خوشبختی کوبا به عنوان ملتی مستقل بودند. بسیاری از آن ها تا همین امروز نیز زیباترین ساختمان ها در منظره معماری هاوانا هستند.

ساختمان کاپیتول

این ساختمان زیبای سبک نئوکلاسیک در سال 1929 به دست معماران کوبایی، اِوِلیو گوانتس (Evelio Govantes) و فلیکس کاباراکوس (Felix Cabarrocas)، ساخته شد و تا انقلاب 1959 و تغییر حاکمیت محل استقرار دولت کوبا بود.

ساختمان کاپیتول نیز به مانند نمونه مشابه آن در واشنگتن، دارای گنبدی است که تا دهه 1950 و زمان ساخت میدان انقلاب، بلندترین نقطه در هاوانا محسوب می شد. مجسمه درون ساختمان که نمادی از شورش های مردمی است، بیش از 17 متر طول داشته و در زیر گنبد بنا واقع شده است. این مجسمه سومین مجسمه درون ساختمانی جهان محسوب می شود. در پایین مجسمه یک الماس 25 قیراطی کیلومتر صفر کوبا را نمایش می دهد.

هر چه از این نقطه مرکزی به جوانب ساختمان نزدیک تر می شویم، به تالارهایی می رسیم که با اتاق هایی نیم دایره ای شکل در اطراف بنا به یکدیگر متصل شده اند.

لامپ های طلاکاری شده، کف های مرمری، مجسمه ساخته شده به وسیله آنجلو زانلی (Angelo Zanelli) و باغ های طراحی شده به وسیله ژان کلود نیکولاس فورِستیه (Jean-Claude Nicolas Forestier)، خالق باغ های مارس در پایین برج ایفل، تزئینات و دکوراسیون موجود در بنا را تشکیل می دهند.

ساختمان باکاردی

ساختمان باکاردی (Bacardi) یکی از زیباترین بناهای سبک آرت دکو، نه تنها در کوبا بلکه در تمام آمریکای لاتین، است. از میان بسیاری از بناهای سبک آرت دکو در هاوانا، این ساختمان تنها گزینه ای است که در آن ظاهر واضح و رنگارنگ معماری آرت دکو دیده می شود. نما، کف و فضای داخلی ساختمان با سنگ مرمر و گرانیت پوشیده شده است و بر اساس گزارش ها، این سنگ ها از حداقل 7 کشور اروپایی نظیر آلمان، سوئد، نروژ، ایتالیا، فرانسه، بلژیک و مجارستان به کوبا صادر شده اند.

وقتی که این ساختمان 12 طبقه در سال 1930 افتتاح شد، بلندترین ساختمان کوبا به شمار می رفت. باکاردی اساساً به عنوان مقر شرکت نوشیدنی های باکاردی ساخته شده بود و امروزه یک ساختمان اداری برای میزبانی از شرکت های خارجی و کوبایی محسوب می شود.

سالن تئاتر هاوانا

سالن تئاتر هاوانا، مکانی که باراک اوباما رئیس جمهور وقت آمریکا در دیدار تاریخی خود از هاوانا در سال 2016 به ایراد سخنرانی در آن پرداخت، به عنوان یکی از مهم ترین مراکز فرهنگی و هنری کوبا، قدمتی تاریخی دارد. این بنای سبک نئوباروک که به وسیله معمار بلژیکی، پل بِلو (Paul Belau)، طراحی شده، در سال 1915 افتتاح شد. نمای باشکوه این بنا با 4 مجسمه به عنوان نمادی از آموزش، موسیقی، درام و نیکوکاری به دست جوزپه مورِتی (Giuseppe Moretti) ساخته شده است. این سالن تئاتر تا سال 1964 مرکز باله ملی کوبا و فستیوال مجلل باله بین المللی هاوانا و بعلاوه مقر خانه اپرای کوبا بود.

موزه انقلاب

این ساختمان که حالا خانه موزه انقلاب کوبا محسوب می شود، در سال 1920 به عنوان کاخ ریاست جمهوری افتتاح شد و به عنوان جواهری در منظره معماری هاوانا در شهر درخشید. این بنای باشکوه به وسیله رودولفو ماروری (Rodolfo Maruri) از کوبا و پل بلو از بلژیک طراحی شد و شرکتی آمریکایی کار ساخت آن را بر عهده گرفت.

گنبد موجود بر فراز ساختمان با کاشی های رنگارنگِ زیبا پوشیده شده و بسیار خیره کننده است؛ اما درون بنا جایی است که زیبایی واقعی به چشم می خورد. کف ها و پلکان ساختمان از مرمر سفید ساخته شده و دکوراسیون داخلی آن را شرکت تیفانی اند کو (Tiffany & Co) در نیویورک عهده دار شده است. تالار موسوم به تالار آینه شبیه به تالاری مشابه با همین نام در کاخ ورسای در پاریس است. اینجا تالاری بود که در آن مراسم تحلیف روسای جمهوری تازه کوبا انجام می گرفت و میهمانان خارجی و سفرای تازه کشورها در آن به دیدار رئیس جمهور می آمدند. تالار طلایی در این بنا نقش یک سالن غذاخوری برای شام های رسمی را ایفا می کرد.

موزه ملی هنرهای زیبا

این ساختمان اساساً خانه اتریشی های هاوانا بود و یک کلوپ اجتماعی و سازمانی خیریه برای جامعه اتریشی های ساکن اسپانیا و خانواده های آن ها در مرکز کوبا به شمار می رفت. این بنای زیبا که در سال 1927 افتتاح شد، ترکیبی از معماری سبک باروک اسپانیایی و سبک پلاترسک (Plateresque) است. ساختمان در پی انتقال پیامی از شکوه و ظرافت می شود. یکی از ویژگی های شاخص این ساختمان، پلکانی مجلل است که به نورگیری با همان مقدار جلال و شکوه با شیشه هایی رنگی ختم می شود و در آن لحظه ورود کشتی های کریستف کلمب به قاره آمریکا به تصویر کشیده شده است.

در ساخت این بنای باشکوه به رهبری معمار کوبایی، مانوئل دل بوستو (Manuel del Busto)، از تازهترین تکنیک های معماری زمان خود استفاده شده است. مصالح گران قیمت نظیر مرمر از ایتالیا، اسپانیا و آمریکا وارد شده اند و چوب درخت ماهون کوبایی و سَرو در ساخت مصنوعات چوبی دیده می شود.

این ساختمان پس از یک بازسازی به دست معمار کوبایی، خوزه رامون لینارس فرارا (Jose Ramon Linares Ferrara)، بین سال های 1999 تا 2001، به عنوان کلکسیون هنر بین الملل در موزه ملی هنرهای زیبا بازگشایی شد.

خانه دوستی

این عمارت که به عنوان زیباترین ساختمان کوبا در زمان افتتاح آن در سال 1926 شناخته می شد، اساساً به وسیله زمین دار مشهور، پدرو بارو (Pedro Baro)، برای همسر تازهش کاتالینا لاسا (Catalina Lasa) ساخته شده بود. کاتالینا زنی زیبا بود که توجهی به قوانین رایج و قضاوت های مردم نداشت و پس از رها کردن همسر اول خود با بارو ازدواج کرد. مجسمه ها، سنگ های مرمر، ماسه های آورده شده از رود نیل و باغ موجود در این عمارت با یک قلمه گل رز به نام همسر بارو، تنها بخشی از زیبایی های شگفت انگیز در این خانه هستند. اگر در هنگام سفر به هاوانا از پارک جان لنون دیدار کردید، حتماً به خانه دوستی (Casa de la Amistad) هم سری بزنید.

موزه هنرهای تزئینی

خانه سابق خاندان ثروتمند کوبایی و موزه کنونی هنرهای تزئینی، عمارتی زیبا با سبک نئوکلاسیک است که به دست معماران فرانسوی، پی ویراد (P. Virad) و ام دِستوک (M. Destuque)، طراحی شده است. این ساختمان که بین سال های 1924 تا 1927 ساخته شده، در منطقه وِدادو (Vedado) واقع شده است. ودادو در آن موقع تازهترین بخش شهر به شمار می رفت.

به محض ورود به ساختمان، به سادگی می توان گفت که اینجا خانه ای معمولی نیست و تمامی جزئیات آن با نهایت دقت طراحی شده است. دو باغ که هرکدام در طرفین ساختمان قرار دارند، مجسمه هایی زیبا با سبک های مختلف را به نمایش می گذارند؛ باغ سمت راستی، موسوم به باغ چهارفصل، میزبان 4 مجسمه مرمری متعلق به قرن نوزدهم است که هرکدام از آن ها بهار، تابستان، پاییز و زمستان را به تصویر می کشند؛ در حالی که باغ سمت چپ، موسوم به باغ شب، با مجسمه هایی به سبک روکوکو و نئوکلاسیک تزئین شده است.

درون عمارت، اتاق های متفاوتی با سبک های مختلف معماری از فرانسه، ایتالیا و آسیا به چشم می خورد. وسایل قدیمی زیبا از جنس نقره، سرامیک، چوب درخت آبنوس، عاج فیل، سنگ لاجورد و مروارید ساخته شده اند و در تمامی اتاق ها و حتی سرویس های بهداشتی دیده می شوند.

در کلکسیون موزه آثاری از طراحان مشهوری چون لوئیس کامفورت تیفانی، اِمیل گاله، رِنه لالیک و دیمیتری کیپاروس به چشم می خورد.

نکات تکمیلی

ساختمان کاپیتول، نماد استقلال و آزادی کوبا، با طراحی نئوکلاسیک خود، روح ملی کوبا را در آغوش می‌کشد. گنبد آن که روزگاری بلندترین نقطه شهر بود، نمادی از آرمان‌های بلند این ملت است.

ساختمان باکاردی، شاهکار آرت دکو در آمریکای لاتین، با رنگ‌های جسورانه و خطوط زیبایش، هنر و سلیقه معماران کوبایی را به نمایش می‌گذارد.

سالن تئاتر هاوانا، با نمای نئوباروک و مجسمه‌های نمادین، قلب تپنده فرهنگ و هنر کوبا است. این سالن، شاهد رویدادهای تاریخی مانند سخنرانی باراک اوباما بوده است.

موزه انقلاب، روزگاری کاخ ریاست جمهوری، اکنون میزبان یادگارهای انقلاب کوبا است. گنبد رنگارنگ و تالارهای زیبای آن، شکوه گذشته را زنده نگه می‌دارند.

موزه ملی هنرهای زیبا، خانه سابق اتریشی‌های هاوانا، امروز گنجینه‌ای از آثار هنری بین‌المللی است. معماری باروک و پلاترسک آن، زیبایی و ظرافت را در آغوش می‌کشد.

خانه دوستی، زیباترین ساختمان هاوانا در زمان خود، با باغ‌های رویایی و مجسمه‌های زیبا، محل آرامش و لذت است.

موزه هنرهای تزئینی، عمارتی نئوکلاسیک که روزگاری خانه یک خانواده ثروتمند بود، اکنون میزبان آثار هنری گران‌بها از سراسر جهان است.

این بناها، هریک داستانی از گذشته کوبا را روایت می‌کنند؛ از استقلال، انقلاب، فرهنگ و ثروت این سرزمین حکایت دارند.

سخن پایانی

هاوانا، شهری است که در معماری آن، روح و تاریخ کوبا نفس می‌کشد. بازدید از این بناهای زیبا، گامی است به سوی درک عمیق‌تر فرهنگ و میراث این سرزمین جذاب. هر ساختمان، هر خط معماری، داستانی برای گفتن دارد؛ داستانی که باید شنیده شود تا زیبایی و شکوه هاوانا آشکار گردد.