ممنوعیت های عجیب در برزیل - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: در برزیل تغییرات پی درپی حکومت های اقتدارگرا منجر به اختلافات زیادی شده است. بخش عمده این کشمکش ها مربوط به این بوده است که چه مواردی باید مجاز یا غیرمجاز شمرده شوند. در حالی که بسیاری از این قوانین همچنان در حال انجام هستند و معقول به نظر می رسند، بعضی از آن ها واقعاً باعث تعجب شما خواهند شد. در این مقاله شما را با ممنوعیت های عجیبی در برزیل آشنا می کنیم که باورش برای شما کمی سخت خواهد بود.

فوتبال زنان

تا سال 1940 دست کم 10 باشگاه فوتبال زنان در شهر ریودوژانیرو وجود داشت که با یکدیگر رقابت می کردند و محبوبیت این ورزش در میان بانوان برزیلی رو به افزایش بود. در همین زمان رئیس جمهور وقت جیتولیو وارگاس (Getúlio Vargas) اجازه تصویب ماده 54 را صادر کرد. بر اساس این قانون زنان نباید ورزش هایی را انجام می دادند که با شرایط جسمی و دستگاه تولیدمثلی آن ها ناسازگار بود. با اجرای این قانون تمام تیم های فوتبال زنان منحل شد و هر تلاشی برای تشکیل دوباره تیم نو از بین رفت. البته مدت ها بعد در سال 1979 این ممنوعیت لغو شد.

سامبا

امروزه سامبا تعیین ترین نماد فرهنگ برزیل محسوب می گردد؛ اما همواره این طور نبوده است. در شروع قرن بیستم، سردمداران جمهوری قدیم برزیل تصور می کردند که سامبا به خاطر اینکه ریشه در فرهنگ آفریقایی ها دارد، چهره برزیل را مخدوش می نماید. این دسته از آفریقایی ها بعد از لغو برده داری در برزیل ماندگار شده بودند. با تصویب قانون منع این پایکوبی، پلیس هرکسی را که به اجرای موسیقی یا پایکوبی سامبا می پرداخت، مجازات می کرد. در سال 1917 این قانون در پی انتشار آهنگ پِلو تلفن (Pelo Telefone) به وسیله دونگا (Donga)، یکی از مشهورترین خوانندگان و آهنگسازان سامبا تغییر کرد. با آهنگ پلو تلفن، سامبا به شکل جدی پا به عرصه موسیقی برزیل گذاشت.

کاپوئرا

ورزش کاپوئرا در برزیل را برده هایی به وجود آوردند که هنرهای رزمی را مخفیانه تحت پوشش پایکوبی محلی تمرین می کردند. بعد از لغو برده داری، حکومت نگران بود که برده های آزاد شده باهم متحد شوند و شورش نمایند؛ درنتیجه در اواخر قرن نوزدهم تمرین حرکات کاپوئرا را ممنوع نمود. مدت ها بعد در سال 1937 ممنوعیت این قانون برداشته و به عنوان یک نوع پایکوبی شناخته شد.

استفاده از تلفن همراه در بانک

در بیشتر شهرهای برزیل استفاده از تلفن همراه در بانک ممنوع است و کسانی که از این قانون سرپیچی نمایند، جریمه می شوند. البته حراست بانک پیش از اجرای قانون به فرد تذکر می دهد. این مقررات برای جلوگیری از ردوبدل اطلاعات بین مجرمین و محافظت از مراجعین بانک وضع شده است تا در هنگام خروج از آن ها سرقت نگردد.

تبلیغات درون شهری

در سطح شهر سائوپائولو هیچ گونه بیلبوردی وجود ندارد. شهرداری این شهر مدعی شده که بیلبوردها حواس رانندگان را پرت می نمایند، به همین علت نصب بیلبورد تبلیغاتی را غدغن کرد. با این حال این قانون فقط در داخل شهر سائوپائولو اجرا می گردد و تبلیغات در حاشیه شهر و اطراف آن قانونی است.

پوشیدن کلاه ایمنی در ساختمان

در بیشتر ایالات برزیل پوشیدن کلاه ایمنی یا هر چیزی که صورت را بپوشاند، در داخل یا محوطه ساختمان ممنوع است. این قانون برای جلوگیری از سرقت مسلحانه گذاشته شده است تا پلیس بتواند هویت و چهره افراد را با دوربین های امنیتی تشخیص دهد.

سالن های برنزه کردن

برزیل یکی از اولین کشورهایی بود که سالن های تَنینگ یا برنزه کردن پوست را ممنوع نمود. این قانون که از سال 2011 به اجرا در آمد، فقط برای مقاصد آرایشی و زیبایی غدغن شده است. البته سالن های برنزه کردن هنوز برای درمان پزشکی و تسکین علائم بیماری مثل پسوریازیس (Psoriasis) استفاده می شوند.

آهنگ های جیل گیلبرتو و کایتانو ولوسو

در دوره حکومت دیکتاتوری برزیل بین دهه 1960 تا 1980 با حاکم شدن جو اختناق و فشار بر عرصه فرهنگ، شنیدن آهنگ ها و ترانه های خاصی ممنوع اعلام شد. مسئولان تصور می کردند که این آهنگ ها اقتدار حکومت را زیر سوال می برد و آن ها را تهدید می نماید. هنرمندانی مانند جیل گیلبرتو (Gil Gilberto) و کایتانو ولوسو (Caetano Veloso) از گزند اجرای این قانون بی نصیب نماندند و در نهایت تبعید شدند.