جشن ها و مراسم روز ملی کوبا - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: میلیون ها کوبایی روز شورش ملی کوبا (national rebellion day) را جشن می گیرند. این روز به مناسبت حمله به پایگاه مونکادا و پایه گذاری انقلاب کوبا، تعطیل رسمی است. عملیات مسلحانه شورشیان کوبا به این پایگاه موفقیت آمیز نبود، اما منجر به مهم ترین انقلاب ضدامپریالیستی قرن بیستم در آمریکای لاتین شد.

وکیل جوانی به نام فیدل کاسترو به همراه گروهی از جوانان انقلابی در سحرگاه 26 جولای 1953 به پایگاه های نظامی مونکادا در سانتیاگو و کارلوس سِسپِدِس در بایامو یورش بردند.

این حمله به عنوان یکی از اولین اقدامات آشکار از سوی کسانی تلقی می گردد که نهایتاً انقلاب را رهبری کردند. این حرکت مسلحانه چالشی مستقیم برای دیکتاتوری فلوخنثیو باتیستا بود که از مارس 1952 بر جزیره کوبا حکمرانی می کرد.

علیرغم دلاوری مهاجمان که از نظر تعداد نفرات و سلاح های نظامی قابل مقایسه با سربازان باتیستا نبودند، هر دو عملیات با شکست روبرو شد. رژیم دیکتاتوری باتیستا به این اقدام با سرکوبی بی رحمانه واکنش نشان داد و منطقه را محاصره کرد. باتیستا در اقدام بعدی به سراغ تعلیق تضمین های قانونی به شورشیان رفت و رسانه ها و رادیوی سراسر کشور را سانسور کرد.

دیکتاتور کوبا در ادامه دستور داد تا 10 نفر از انقلابیون را در واکنش به کشته شدن 10 سرباز رژیم، اعدام نمایند. در پی این دستور، ده ها جوان کوبایی دستگیر، شکنجه و کشته شدند.

فیدل کاسترو که در این حادثه دستگیر شده بود، می گوید: آن ها صرفاً در همان دقیقه، ساعت و روز اول دست به کشتار انقلابیون نزدند. بلکه این کار را برای مدت یک هفته کامل ادامه دادند. ضرب و شتم، شکنجه، پرت کردن افراد از پشت بام و شلیک با گلوله در همان لحظات ابتدایی متوقف نشد.

رهبر آینده انقلاب کوبا در دادگاهی که برای محاکمه وی تشکیل شده بود، حضور یافت و به دفاع از خود پرداخت. کاسترو با گفتن این جمله که تاریخ مرا عفو خواهد نمود به شهرتی جهانی دست یافت. او در این سخنرانی از جایگاه یک متهم عبور کرد و به جایگاه مدعی العموم وارد شد و به متهم کردن دیکتاتوری در تحمیل رنج و درد به یک ملت پرداخت.

او بعلاوه به اقداماتی اشاره نمود که باید به منظور مقابله با نابرابری های اجتماعی گسترده انجام گیرد. تمامی این اقدامات، پس از به پیروزی رسیدن انقلاب کوبا، صورت گرفتند.

فیدل کاسترو گفت: یک دولت انقلابی با حمایت مردم و موردقبول یک ملت، پس از پاک سازی نهادهای مختلف از مأموران فاسد و رشوه گیر، به سرعت به سوی صنعتی شدن گام بر خواهد داشت و تمامی سرمایه های غیرفعال خود را به حرکت درخواهد آورد.

این وکیل جوان بعلاوه پیشنهاد یک اصلاح مالکیتی برای تحویل زمین های کشاورزی به کشاورزان شاغل بر روی آن ها را داد و خواهان پس گرفتن زمین های قابل کشت تحت مالکیت آمریکا برای کشاورزی شد.

کاسترو ادامه داد: قانون انقلابی، مالکیت غیررهنی و غیرقابل انتقال زمین های کشاورزی را به تمامی کشاورزان مستأجر، مزرعه داران اشتراکی و افرادی که سهم اندکی دارند واگذار می نماید.

فیدل در دفاعیات خود بعلاوه به تبدیل کوبا به اولین کشور آمریکای لاتین اشاره نمود که از چنگال بی سوادی نجات می یابد. او اضافه کرد: یک دولت انقلابی که برنامه اصلاحات جامعی برای آموزش دارد، نسلی را پرورش می دهد که در سرزمینی شادتر زندگی می نمایند. مردمی که تحصیل نموده باشند، همیشه قوی و آزاد خواهند بود. یک دولت انقلابی به مسئله اصلاح نظام آموزشی اهمیت می دهد. یک کشور باسواد، همیشه قوی و آزاد خواهد بود.

اگرچه حمله به پایگاه های مونکادا برای شورشیان به یک شکست نظامی ختم شد، اما درواقع یک پیروزی بزرگ بود؛ زیرا منجر به یک حرکت انقلابی مشروع و مردمی شد که در داخل و خارج کوبا کاملاً مشهود بود.

کاسترو قبل از بازگشت از تبعیدِ مکزیک به همراه 82 جنگجوی چریک و با یاری ارنستو چگوارا، جنبش 26 جولای را تشکیل داد. او در دسامبر 1956 و پس از بازگشت به کشور، گفت: حمله به مونکادا به ما آموخت تا کنار ایستادن و بی تفاوت بودن را به پیروزی تبدیل کنیم.

3 سال پس از جنگ های چریکی در رشته کوه های سیرا مائسترا (Sierra Maestra)، جنبش 26 جولای در اول ژانویه 1959 بر دیکتاتوری باتیستا غلبه کرد و انقلاب کوبا را رقم زد.