داستان ساعت بخار ونکوور - مجری سفرهای گردشگری

به گزارش مجری سفرهای گردشگری: بر خلاف ظاهر ویکتوریایی ساعت بخار گس تاون (Gastown)، این ساعت متعلق به صدها سال بعد و ساخته شده در سال 1977 به وسیله ساعت سازی به نام ریموند ساندرس (Raymond Saunders) و یک متخصص فلزکاری به نام داگ اسمیت (Doug Smith) است.

نوسازی محله Gastown تا سال 1977 تقریبا به انتها رسید اما همچنان جای یک مکان مرکزی برای جذب مردم خالی بود. به همین علت افراد ثروتمند و تجار محلی شهر با جمع کردن 58هزار دلار، ساعتی آنتیک را ساختند. این ساعت به عنوان نمادی از جهانی صنعتی این منطقه انتخاب شد بنابراین آن را از نوع بخار ساختند و لوله های بخار ساعت را در زیر زمین قرار دادند. ساعت بخار Gastown، دومین ساعت بخار ساخته شده تا آن موقع بود.

ساندرس به وسیله تاجران محلی گس تاون استخدام شد تا ساعتی زیبا و یادمانی بسازد. یکی از پیشنهاداتی که برای این ساعت وجود داشت، ساخت آن در بالای شبکه لوله های بخاری بود که از زیر زمین شهر عبور می کردند.

ساعت بخار ونکوور دومین ساعت بخاری بود که تا کنون ساخته شده است. اولین نسخه به وسیله مردی انگلیسی به نام جان اینشاو (John Inshaw) برای جذب مشتریان به رستورانش در سال 1859 ساخته شد.

اولین ساعت بخار در جهان سال 1859 به وسیله یک انگلیسی به نام «جان اینشاو» ساخته شد تا بتواند بوسیله آن مشتریان را به مغازه نو خود در بیرمنگهام جذب کند. جان اینشاو که قبلا ماشین آلات بخار را برای راه آهن و صنایع کشتی رانی می ساخت، ساعتی را اختراع کرد که در آن بخارها به قطرات آب تبدیل می شدند و در فواصل زمانی تعیین بر روی قاب ساعت می ریختند. ساخت ساعت بخار و نصب آن در بالای مغازه باعث شد اوایل دهه 1880 مغازه جان اینشاو به یک سالن موسیقی تبدیل شود.

به خاطر اینکه ساعت اینشاو بسیار بی دقت بود، ساندرس که به دقت زمان اهمیت می داد مجبور شد تا دوباره ساعت بخار را از نو ابداع کند. ساعت نو با ظاهری شیک و دقت بالا، نیاز به بودجه اضافی برای مراقبت و کار کردن دقیق داشت.

ساعت ریموند ساندرز در Gastown فرق دارد و اصلا با بخار کار نمی کند بلکه انرژی خود را از جاذبه زمین می گیرد. این ساعت از تعدادی توپ فلزی تشکیل شده است که با افتادن آنها، عقربه های ساعت حرکت می کنند. موتور بخار کوچکی که در پایه ساعت قرار گرفته است توپ ها را به سمت بالا می برد، بعلاوه این موتور وظیفه سوت زدن و بیرون دادن بخار از ساعت را نیز بر عهده دارد.

موتور بخار کوچکی که در پایین ساعت وجود دارد در اصل نقش انسانی کوک کننده را با بالا بردن یک سری وزنه های گوی مانند ایفا می کند؛ اما موتور بخار به وسیله یک تسمه لاستیکی به یک موتور الکتریکی متصل شده که دور از دید بوده و بسیار قابل اعتمادتر از نیروی بخار است.

هر پانزده دقیقه این ساعت دو تنی با خروج بخار و سوت کشیدن از 5 سوتی که دارد زمان را نشان داده و در رأس هر ساعت نیز صدای سمفونی مانندی از سوت ها خارج می شود. تنها 6 عدد ساعت بخار سالم در جهان وجود دارد اما دقت داشته باشید که تمام آن ها تنها در بخش سوت از بخار استفاده کرده و در واقع با موتور الکتریکی کار می کنند.

ساندرس بعدها برای شهرهایی مانند اوتارو (Otaru) در ژاپن و شهرهای ویسلر (Whistler)، پورت (Port) و ایندیاناپولیس (Indianapolis) نیز ساعت های بخار ساخت.

در سال 2003 بود که این حقیقت شوکه کننده برملا شد که ساعت بخار اصلاً با بخار کار نمی کند! فردی با توجه به اینکه بدون خروج بخار ساعت در حال کار کردن است متوجه این قضیه شد. این خبر باعث جدل های زیادی در شهر ونکوور بوده و البته عاقبت خوشی برای شهردار و طراحان شهری مسئول نداشت.

ساعت بخار ونکوور در سال 2017 جشن 40 سالگی خود را برگزار می کند، اما شاید با دیدن ظاهر آن فکر کنید با ساعتی به قدمت حداقل 100 سال رو به رو هستید! البته این از اهداف طراح برای جان بخشیدن به بافت قدیمی شهر بود و از روی عمد صورت گرفته است.

پس از بررسی ساعت و ثبت عکس های خاطره انگیز، پیشنهاد می کنیم باقی زمان خود را صرف گردش و کاوش قسمت های دیگر خیابان سنگفرش واتر کنید.

اینجا یکی از تاریخی ترین خیابان های اصلی ونکوور بوده و ساختمان های ارزشمند و محافظت شده آن شامل مغازه ها، گالری ها و رستوران های مختلف می شوند. برای آن که معماری جالب توجه بالای درهای ورودی را ببینید باید حتماً نگاهی به بالای سرتان بکنید.